De illusie van de witte EU economie

De laatste zaken in Antwerpen die openlijk Bitcoin accepteerden, stoppen er waarschijnlijk eind 2025 mee.
Iemand anders die ik ken — iemand die ook alles strikt volgens de regels wil doen overigens — ziet intussen af van het idee om er mee op te starten, uit vrees voor onduidelijke regelgeving, extra controles en vooral pesterijen vanuit het regime die er bijna zeker bij zullen komen kijken.

De Belgische visie op meerwaardetaks speelt zeker mee, maar ook de steeds centraal gestuurde houding van de overheid tegenover innovatie en waardebehoud waar meer en meer communistische neigingen achter schuilen doen hun deel aan dit gevoel.

Vraag en aanbod maken hier stilaan plaats voor gepland aanbod en geforceerde “vraag” — geen klimaat waarin je vrijwillig extra administratie wil op je hals halen. Geen klimaat waar een nieuwe fintech firma iets wil proberen. De EU en haar overdadige regelgeving is nu eenmaal verstikkend.

Specifiek voor België geldt er vanaf 2026 dat je een zogenaamd “taxable event” hebt, wanneer je met Bitcoin bv. een kom soep en een bruiswater betaalt (m’n leven is wild, ik weet het).

Omdat Bitcoin — na 16 jaar — plots als verhandelbaar “asset” wordt gezien door België (dank u ongeïnformeerde politici), beschouwt men dit als een verkoop, vergelijkbaar met aandelen. Vroeger was het eerder een soort munt. Nu “verkoop” je zogezegd bij elke betaling een stukje van je bezit.

Dat er een wereld van verschil is tussen soep betalen met Bitcoin en een pakket aandelen van Solvay of NVIDIA verkopen, ontgaat onze beleidsmakers blijkbaar volledig.

De MICA misklEUn

De Belgische en Europese houding tegenover Bitcoin komt voort uit een stuitend gebrek aan kennis over hard money en hoe dit activum economische malaise kan verlichten. Inzicht ontbreekt.
Onwetendheid regeert, en zelfs Bitcoin-tegenstanders snappen het vaak beter dan onze volksvertegenwoordigers.
Die dienen niet het volk, maar een vaag programma dat nooit wordt uitgevoerd, ingeruild voor communisme in EU-kleuren en veel postjes voor wie braaf blijft toekijken.

Je mag Bitcoin afwijzen, zoals sommigen plastic (over)productie, cruise-schepen of het bedrijf Amazon haten. Voor- en tegenstanders begrijpen vaak hoe iets werkt, ze verdiepen zich soms om argumenten te vinden voor hun uiteenzettingen.
Dat is de basis voor debat.

Maar iets verbieden of zo proberen kortwieken met draconische regels (MiCA) zonder het te kennen, is absurd. MiCA’s architecten bleken amper iets van Bitcoin te weten, en die ene die het net voldoende kende, was overduidelijk een oer-socialist (Paul Tang).

Centrale planners en Lenin-fans vrezen een schaars, decentraal activum dat hun falen blootlegt—inflatiebestendig en buiten “de partij” om. Vandaar hun verzet en domme uitspraken over Bitcoin. Toch weten zij vaak toch nog meer dan politici zoals Assita Kanko, die MiCA steunden zonder Bitcoin te begrijpen.

Extreme ecologisten keren zich ook tegen Bitcoin, verafschuwen elektriciteitsverbruik en zien technologie als vijand (nooit als oplossing, tenzij het als middel om meer tax te heffen kan ingezet worden).
Dat is hun vrijheid van mening uiteraard.
Net zoals ik ze bekrompen mag noemen, vechtend tegen de verkeerde vijand, vast in een bubbel waar vooruitgang de schuld krijgt.

Vroeger verwierpen er waarschijnlijk ook een kleine minderheid holbewoners het gebruik van het wiel of het schrift. Waarschijnlijk ook met argumenten die toen enkele momenten goed klonken.
(“Zie maar dat uw wiel niet weg rolt, de berg af!”, of
“Met al dat schrijven, dat perkament is onze ondergang, ge zult wel zien.”).

Toen België elektrische treinen invoerde, vonden sommigen ook dat die toestellen “te snel” gingen kunnen rijden en dat de elektriciteit de lading die vervoerd werd zou vernielen en te veel zou laten trillen.
Zo zijn er nu ook mensen die al 16 jaar roepen dat bitcoin alle zonden van de wereld op zich draagt en negatieve zaken veroorzaakt die voorheen ook al lang een probleem waren.

Iets zomaar de facto verbieden op basis van een krantenartikel of partijlijn is roekeloos. En ja, P2P (persoon tot persoon) is dan wel nog toegelaten, en mits KYC ook de rest, de bedoeling is duidelijk om een “witte” economie als een glansrijk gegeven in te voeren.


Politici moeten onderzoek doen, zeker als ze 450 miljoen mensen vertegenwoordigen. In plaats daarvan krijgen we dorpspolitici, amper in staat om een hotdogkraam te managen, die wankele wetten voor miljoenen mensen goedkeuren en daar nog trots over komen berichten op de sociale media van hun flutpartijen die nooit hun programma’s uit proberen te voeren.
Da’s een dood systeem. Iedereen weet dat die mensen er gewoon zitten omdat “het systeem” nu eenmaal zo is.
Fiat wereld. Zo noemen bitcoiner dat.

Ook zonder bitcoin’s bestaan zouden deze mensen zoiets hebben ingevoerd, want hun doel is niet de bevolking beschermen (een platgereden argument waarbij alle nadelige wetten “ter bescherming” zijn).
Hun doel is: total control.

De EU-junta wordt zo een verbodsmachine, die onze regio’s tot openluchtmusea maakt, waar mensen worden uitgeperst tot de meest productieve, of beste mensen in hun vakgebied bijna allemaal zijn vertrokken.
Hun plaats wordt ingenomen door anderen die vaak weinig kwaliteit bieden. Een kleine, hardnekkige groep vormt een wapen tegen de samenleving, met weinig meer dan dansen in Alibaba-broeken of geweld tegen vrouwen en rivalen, gedreven door territoriumdrang of geloof. Pijnlijk dat verkozenen dit toelaten terwijl ze onze welvaart —euro en meer— uitputten met warrige wetten, niet wetend wat ze weggooien.
Ondertussen brokkelen openbare diensten, onderwijs, zorg en veiligheid af, terwijl ambtenaren zich onaantastbaar wanen.

Deze onwetendheid leidt tot absurde regels, zoals de belastingen op Bitcoin-transacties en KYC en “age verification” op zowat alles dat een databank of website aanraakt.

Waarde

Een zaak die Bitcoin accepteert, moet volgens de wet KYC’en (het kennen en identificeren van de klant) en die moet op zijn of haar beurt die transactie als waardeverkoop aangeven, met 10% belasting op het “asset,” zoals soep kopen met bitcoin.

De staat ziet dit als meerwaarde.
Ironisch kun je die belasting terugvorderen onder een €10.000-vrijstelling, maar dat vereist bewijs en twee jaar wachten. Niemand wil die rompslomp, behalve subsidie-slurpers die geld niet snappen. Stel je voor: duizenden transacties van 20 sats, gelogd, afgedrukt en ingediend bij de fiscus voor je vrijstelling. Laat die last maar op ambtenarenschouders vallen.

Dit toont dat België specifiek tien jaar achterloopt op Bitcoin en innovatie, de EU zelf ook zoiets. De lichtzinnigheid van deze regels, waarschijnlijk gedreven door lobby’s van de grootste verliezers.
De verzekeraars met geflopte blockchain projecten en een overschot aan middenkader managers bij voorbeeld zullen niet vreemd zijn aan de gefluisterde instructies om hen als “middelmen” te doen fungeren in de “crypto” economie die ze niet echt begrijpen.
Of de banken met achterhaalde ideeën over geldvoorraad, en hun gerelateerde softwarefirma’s die tokenisatie omarmden, ze begrijpen de echte kern van Bitcoin niet. Het is tegen hun zelfbehoud, en ze kunnen en willen het niet zien.
Denk aan de gladde maatpakken van bedrijven als Axa, Deloitte en Ageas, die met hun politieke tentakels niet snappen dat iets dat niet te kopiëren is zoal Bitcoin, daadwerkelijk ècht niet te kopiëren valt.

Hun middenkader-onbenullen (want dat werden ze na 2014 ongeveer allemaal), in te grote kantoren met te hoge fiat-lonen, schuiven paperassen heen en weer en dienen een monster-economie, terwijl ze charts naar hun oversten sturen… denkende dat de EU’s fiat-kraan altijd blijft stromen.
Die kraan spuit straks modder, geen water meer, al zal ze open blijven staan uiteraard. De belofte moet waargemaakt… de modder zal als water verkocht worden desnoods. Marketing lost alles op voor hen. Voor de fiat wereld telt vooral “Fix the mud, drink more water”.

Over onbenullen gesproken, de ECB in Frankfurt, met 3800 vetbetaalde “campus”-medewerkers, faalt steevast in hun 2%-inflatiedoel. Maar ook daar stellen we ons niet veel vragen bij. Je kan heel deze campus vervangen door enkele scripts in een computer waarschijnlijk.
Als we al te weten komen wát ze daar precies uitvreten.

Nu deze EU-tafel gedekt is, kunnen we naar de kern van deze longread: de illusie van een witte economie.

Formele economie is abnormale economie

Sommigen denken: “Prima, laat iedereen de euro en de “digitale” euro maar gebruiken, alles is dan netjes1 traceerbaar , dat is toch goed?”

Zulke visie lijkt logisch, zeker voor wie de geschiedenis van de fiat-zwendel niet kent (het boek “Fraudcoin”2 van Rune Østgård, legt dit mooi uit trouwens).

Maar zulke visie is vooral zeer kortzichtig en gaat uit van de welwillendheid en inherente goedheid van elke deelnemer aan de economie, vooral in de hogere regionen van het bestuur. Fraude is pas mogelijk wanneer er controle-organen bestaan en achterpoortjes laten ontbreken voor “hun” bendes.
En die zijn er àltijd omdat zo’n systeem simpelweg nooit twee of meer generaties kan overleven zonder zelf vals te spelen en de mensen die hen in’t zadel houden een oneerlijk voordeel te geven.
Bitcoin zou daar een einde aan kunnen maken, maar daar zijn we nog lang niet.

Bitcoin is namelijk hard geld: een robuust, niet-manipuleerbaar stuk code, waar je niet mee onderhandelt en dat je niet zomaar kunt onderdrukken of omkopen, kopiëren of je eigen maken.
Daarom hebben fascisten, communisten en corrupte mensen er zo’n schrik van op bestuursniveau.
Fiat en de fake democratie waarin we leven in de EU, hebben elkaar nodig. Ze zijn het bloed en ingewanden van een wandelend lijk.

De EU staat voor een keuze: innovatie omarmen of afglijden naar een totalitair systeem.
Brussel en Frankfurt, lijken echter steeds vaker voor dat laatste te kiezen, met hun obsessie voor een volledig gecontroleerde “witte kassa”-economie. Met obsessieve factuur-opvolgingssystemen en daar komt dan nog de introductie van de CBDC (digitale euro3) bovenop. Ik noem het de grootste diefstal sinds 1946.

Die hunkering naar die witte economie, wordt paradoxaal genoeg een fatale misstap.
Het is vooral ingegeven door de Keynesiaanse principes waar totale controle over de economie nog steeds als een geloof heerst. Zeker nu we daar in theorie, de technologische middelen voor hebben.
Aanhangers van deze visie (zoals oa. Paul de Grauwe ; bitcoin is not the currency of the future”4 ) hebben nog steeds niet begrepen dat mensen hun eigen waarde kunnen bij houden sinds 2009.
Ze voeren een strijd die nooit had kunnen werken. Zèker niet in een Europa met een eigenheid. Misschien daarom dat sommige krachten die eigenheid ook meteen aanvallen. Het kind met het badwater weggooien is blijkbaar bon-ton in EU kringen. Zolang hun eigen systeem maar blijft draaien, wijken alle andere principes.

Maar zelfs indien de EU het totalitaire pad verder bewandelt zoals nu het geval blijkt, zal hun doel mislukken.
Het is geen echt einddoel zelfs, maar een reeks politieke dromen en mantra’s die goed klinken voor de achterban van traditionele Europese partijen en bakfiets-communisten die nog steeds op een revolutie wachten, meer is het niet.

Een handvol slogans en illusies over een economie die heiliger is dan de paus, waar alles wit en bovengronds gebeurt, is geen beleid maar een bezigheid voor een stervend systeem. Nog snel voor het doek valt, zo goed en oprecht mogelijk lijken.
Dat is hun spel.

Utopia Banned

Een diepere kijk naar de inhoud van de plannen om die ‘totale controle economie’, deze utopie, ooit te verwezenlijken, toont meteen de waanzin van zulke plannen.

Benodigde elementen zijn volgens gangbare literatuur 5 en 6.
Onder andere: een eenvoudig belastingsysteem, beter onderwijs, sterke sociale samenhang en een stabiel monetair systeem als essentiële onderdelen.

Maar in de EU gebeurt precies het tegenovergestelde van wat men beweert na te streven en vooral van wat men nodig heeft om zulke utopie echt waar te maken.
Deze belangrijke elementen zien we allen afbrokkelen waar we bij staan!

Educatie

Onderwijs gaat ten eerste al achteruit.

In landen als Frankrijk7, Duitsland8 en België9 zien we dezelfde trends als elders in de EU10. Onderzoeken worden gedaan, maar de kernproblemen blijven onaangeroerd.
Waarom?
Men lijkt consumenten te willen opleiden die volgzaam zijn en zich niet organiseren, terwijl elites een gedegen vorming krijgen om machtsposities te bekleden. Net als in totalitaire regimes, waar de zoon van een partijbons zomaar hoofd van een staatsbedrijf of minister van visserij wordt, compleet met een uniform vol medailles indien de status dat vereist.

Sociale samenhang lijdt onder stijgende migratie. In Nederland en Duitsland groeit wantrouwen tussen groepen door vaak “moeilijke” integratie11, om het zacht uit te drukken.

Belastingsystemen worden jaarlijks complexer; in sommige EU-landen is de belastingdruk de hoogste ter wereld, zonder einde in zicht. In België is het aantal regels sinds 1992 al ontelbaar, met tienduizenden wetten, uitzonderingen en nuances. Europees gezien stegen inbreukprocedures van zo’n 400 naar 1200, al zijn precieze cijfers vaag door gebundelde totalen.

De ondergrondse economie heeft diepe wortels in Europa. Gemeenschappen hebben eigen subculturen voor werk, handel, sociale zekerheid en zelfs “banken” gebaseerd op cash of vertrouwen. Internationale handel en wisselende regels maken controle lastig; concrete cijfers ontbreken. Veel transacties gaan contant, van hand tot hand. In België is de handel in edelstenen vaak onzichtbaar voor de fiscus, en private banken zijn niet altijd brandschoon, ondanks recente inspanningen tegen fraude.

De Onuitroeibare zwarte economie

Velen zien niet dat zelfs totalitaire regimes, waar afwijken van regels leidt tot gevangenis of erger, de zwarte markt niet kunnen uitroeien.
Sterker nog, ze geven er net een perfecte voedingsbodem aan.

Mensen, vooral ordehandhavers, zien het echte leven vaak anders en IRL — de rauwe realiteit — in tegenstelling tot beleidsmakers die van hun garage met chauffeur naar vergaderzalen, kastelen en restaurants worden gebracht, zonder ooit een werkend gezin te kennen of iemand de een zaak uit de grond tracht te stampen.

Totalitaire systemen falen, ondanks dwang, in hun droom van een volledig gecontroleerde economie. De Sovjets van weleer wilden niets liever dan geld zelfs volledig overbodig maken, omdat mensen voor het grotere goed zouden werken en leven.
Maar zelfs Lenin zag in, dat mensen een beetje cash moesten hebben als voorlopig noodzakelijk kwaad. (Wie hierover meer wil lezen, heb ik een twee jaar geleden een vergelijking gemaakt tussen de GOSbank van de USSR en de ECB).

Neem Noord-Korea: ondanks streng toezicht floreren informele Jangmadang-markten. Mensen handelen in voedsel, elektronica, zelfs Zuid-Koreaanse rijst bedoeld als hulp. Illegaal, maar ambtenaren kijken weg voor smeergeld en omdat ze beseffen dat er anders meer tegenstand komt, ook in hun lokaal leven.
Het resultaat? Een grijze economie van onderhandelen en improviseren. De Sovjet-Unie kende hetzelfde: fabrieksmanagers verkochten goederen onder tafel, terwijl het systeem alles zogenaamd controleerde en rapporten vervalste.

De EU is geen Noord-Korea, maar sommige instanties hebben die allures. Overheden worstelen hier met bendecriminaliteit, corruptie bij aanbestedingen en sociale fraude.
In steden als Brussel en Antwerpen is veiligheid soms ver te zoeken voor gewone burgers.
Meer regels en obsessieve controle op brave burgers die belasting betalen, lossen niets op—ze verergeren de zaak. Draconische maatregelen zoals MiCA, eIDAS en NIS2 wakkeren corruptie en omkoping aan.
Maar Bitcoin verdwijnt niet. In tegendeel.
Wij zijn de zakken rijst die nooit uit de Jangmadang markten zal verdwijnen. Wat je ook doet. Mensen moeten eten, mensen willen waarde behouden. En uw Euro faalt daar in.

Je kunt op- en afritten blokkeren, nep handel in “papieren” Bitcoin toestaan om de echte marktprijs te verstoren je kan zelfs denken dat de CBDC als “alternatief” kan aangeprezen worden (lachwekkend maar sommigen geloven het), intussen blijft de EU een unie van 450 miljoen mensen die scheef groeit en haar munt niet “verkocht” krijgt in het buitenland.

Vertrouwen sijpelt weg zolang de euro geen stabiele reservemunt is internationaal —en dat wordt hij niet met geprogrammeerd geld, wat Christine Lagarde ook beweert12.

Innovaties zoals silent payments (BIP353), Liquid en Lightning Network maken Bitcoin juist aantrekkelijker in totalitaire settings.
Maar de EU’s “te propere” regels duwen het ondergronds.
Zo ontstaan twee economieën: de witte krimpt, de zwarte groeit, wie weet is het wel dè katalysator die we nodig hadden in Europa, want wanneer steeds meer welwillende innovatieve mensen hier vertrekken, zal de nood op de duur te hoog zijn om nog deze corruptie en “Von Der Leyden dictatuur” verder te zetten.

En is er macro-gezien wel zoiets als zwart en wit geld?
Belasting maakt dat verschil, door een staatssysteem dat we aanvaarden om over ons te heersen. Maar die taxatie voelt vaak onrechtvaardig door een falende overheid die die moeite en middelen verkwist.
Voor sommigen is zwart geld eerlijker dan wit. Ik laat die discussie verder over aan anarchisten en filosofen — Bitcoin heeft daar geen gebrek aan - maar het is op zich wel iets om bij stil te staan en op te nemen in de discussie. De visie “zwart” geld is al een ingebakken fiat-terminologie die we allemaal klakkeloos overnamen omdat waarde via de overheid passeert.

In België bewijst de “witte kassa” in de horeca dat zwartwerk en onder-tafel-verkopen niet verdwijnen; het maakt alles duurder en duwt velen de illegaliteit in. Al geeft het ook bescherming aan mensen die dat voordien niet hadden, al is dat meestal tijdelijk.
Restaurants verhogen prijzen om administratie en inflatie te dragen. Een volledig witte economie is een verstikkende illusie; een volledig zwarte is te chaotisch.

De realiteit ligt in het grijze midden, waar mensen en bedrijven altijd overleven. Hard geld zoals Bitcoin kan dat waarmaken, al is dat nu misschien even illusoir als de EU’s droom van uniforme, officiële rekeningen.

Samengevat: de EU marcheert naar een witte utopie, maar dat mislukt. Noord-Korea, Venezuela en Cuba tonen dat zelfs de strengste regimes grijze en zwarte economieën niet uitroeien. Mensen vinden altijd een uitweg — via ruilhandel of smeergeld.
Wil de EU innovatie omarmen of burgers en ondernemers ondergronds dwingen?

De keuze lijkt gemaakt, en de gevolgen raken ons allemaal.

De Digitale kermis

Daar komt bij dat de CBDC, of ‘digitale euro’, ook een impact zal hebben. (een negatieve impact, aangezien het een van de grootste diefstallen kan worden sinds 1946 toen Operatie Gutt 1/3de van de waarde van de mensen in België afnam, zij het met een redelijk goed onderbouwde reden).
Europa is mijlenver verwijderd van die utopie van sociale cohesie en balans waarin een theoretische witte kassa in de hele maatschappij zou kunnen werken.

Want, zoals ze zeggen: “Wie wil daar nu niet in leven, hé?”
Je moet eigenlijk al met de hele maatschappij hand in hand rond een kampvuur staan dansen om dit mogelijk te maken.

Als er al zo’n spreekwoordelijk kampvuur is in het Europa van 2025, is het er een waar een of andere vijftigplusser ligt in op te branden kermend als een beschuldigde heks in 1570, naast stapels economische en historische boeken, omdat hij toevallig een foute opmerking maakte over het criminele gedrag van een inwoner met migratieachtergrond, die vervolgens prompt de twee vrouwen die mee dansten rond dat zelfde kampvuur gaan lastigvallen.

In zulke versie van Europa, is er geen samenhang, geen vrede, geen vrije handel en zeker geen stabiele monetaire omgeving mogelijke om vooruitgang, innovatie, cultuur of een totalitaire controle-economie te laten werken. Je zal altijd terug uitkomen bij de vele, vele voorbeelden van griezelige regimes en hun mislukte economische denkbeelden die allemaal in dat zelfde vergeten graf van onze geschiedenis liggen te rotten.

Want om zulks te laten werken, hebben we iets nodig wat de Sovjet-Unie in het begin wél had: de wil van het grootste deel van het volk om het te doen werken. Toen de hervormingen werden opgelegd en de mensen er over leerden, was dit een motivatie (al dan niet gedwongen).

Europa mist die spirit. Figuren als Von der Leyen of Verhofstadt, zijn restjes nationale politiek, ze inspireren niemand.
Hun munt wordt Mickey Mouse-geld, alleen bruikbaar in een EU-pretpark. Al is hun ambitie om DE reservemunt te worden van de wereld. Ze nemen een voorbeeld aan de USSR, en zullen dan ook zo eindigen.

De USSR ging uiteraard fou na pas vier decennia, waar hun GOSbank13 vooral de stabiliteit in een 2-lagen systeem erg lang kon volhouden. Zo lang zal de EU het niet volhouden door hun interne tegenstellingen.

Die wil van het volk kan in Europa echter nooit bestaan, omdat er geen volk meer is.
We zijn een samenraapsel geworden van historische steden die in de centra een achtergesteld boerendorp zijn geworden voor toeristen, en daarbuiten een industrieel randgemeente-effect met falende infrastructuur en verzuurde afgeleefde mensen.

Fire it up

Wie vooruit denkt, ziet het fiat-hamsterwiel: elke 60-80 jaar nieuw fiatgeld om vertrouwen te faken—Grieken, Franse Revolutie, naoorlogse tijd. Tussen 2025-2028 herhaalt dit. Stop deze cyclus met goud (ondanks nadelen) of Bitcoin want er zijn weinig alternatieven. Met bitcoin als moderne, meer liquide en makkelijk transporteerbare waarde die echt van jou is.

De slogan “fix the money, fix the world” klopt niet helemaal; rotzakken blijven rotzakken, ook met Bitcoin. Mensen, vergiftigd door fiat en rent-seeking, cultiveren een negatieve spiraal voor kortetermijnwinst. Ze zien niet dat ze zelf het probleem zijn.

De euro is een verloren munt in een failliete economie, geleid door nep-liberalen, folklorefiguren, nationalisten, socialisten en extreem-groenen die de lange termijn negeren en alles kapot belasten. De weinigen die iets willen, zoeken erkenning of worden genegeerd in de media. Dit systeem moet op de schop; de EU wordt totalitair, zoals in enge sci-fi waar het meestal begint met een regime dat de mensen beknot in hun vrijheden in een dystropische omgeving.
Alleen Europese terughoudendheid voorkomt dat het in een kampvuur belandt, met folders en waardeloos papiergeld.

[ NIDPI: New fiat, Impose trust, Debt creation, Print more fiat, Inflation / unrest,→ repeat ]

Wie Bitcoin als “hard money” begrijpt, weet dat deze woede alles zal verteren wanneer men voor de zoveelste keer een “NIDPI” cyclus rond maakt door een nieuw fiat systeem op te leggen. (Consensus door dwang, net zoals in totalitaire regimes)
Die kampvuren komen ooit.

Bitcoiners en mensen die hard money begrijpen moeten gewoon zorgen dat ze niet mee in het vuur gaan, en zorgen dat er genoeg benzine is om het te laten blijven branden tot de monsters verdwenen zijn.

by AVB

If you like my work: Tip here